Święta. Osobiście bardzo lubię ten czas. Magia lampek choinkowych, przygotowań, w które może włączyć się cała rodzina, snucia planów, picia ciepłego kakao z dziećmi i czytania "Dziadka do ocherzów" pod okryciem ciepłego mięciutkiego kocyka. Zdobienie pierniczków, strojenie domu, choinki, wybieranie kreacji na Wigilijny wieczór. Wszystko to sprawia mi przeogromną radość. Niestety coraz częściej słyszy się narzekanie, typu: "nie czuję tych świąt", "nie mam ochoty na te święta", "jak pomyślę o tych zakupach to mi się odechciewa...".

Ludzie. Co się dzieje? Dlaczego tak piękny czas w roku zmienia się w uciążliwą rutynę?

Prezenty. Ja kupuję/ zbieram je przez cały rok. Kiedy coś mi wpada w oko/ kiedy jest na coś mega okazja - kupuję i chowam do pudła PREZENTY. Korzystam z nich potem na różne okazje, cały czas uzupełniając. Staram się, aby moje pudło nigdy nie było puste, bo gdy wyskakuje mi nagła okazja, a ja nie mam ani planu ani czasu na "zakupy", poi prostu coś wyciągam i jest. Dokonując zakupu jakichś skarbów do pudła prezentowego zawsze mam na uwadze wiek dzieci w rodzinie/ u znajomych, ewentualnie zainteresowania, lub po prostu staram się wyszukiwać rzeczy nietypowe. W temacie stricte świątecznych prezentów mam jeszcze jedną złotą zasadę - nie robimy sobie drogich/ wymyślnych prezentów. To nie o to chodzi. Dla mnie prezent świąteczny to albo coś przydatnego, co wiem, że ktoś chciałby otrzymać, a szkoda mu na to pieniędzy, ale tu w ładnej/ wyjątkowej wersji, np. wałek do ciasta czy foremka do pieczenia, ale nie zwykła z bazarku, ale np. wałek grawerowany Mood For Food. Inna opcja to prezent oryginalny, najlepiej ręcznie robiony, klimatyczny. Na przykład jesienią kiedy zbieram lawendę planuję już wykonanie pachnących woreczków do szafy, lawendowej soli do kąpieli itp. Prezentem mogą być nawet pięknie ozdobione i zapakowane własnoręcznie upieczone pierniki. Jeśli nie umiemy nic takiego przyrządzić to rozejrzyjmy się za klimatyczną opcją, a więc np. fajne skarpetki z reniferami przewiązane czerwoną wstążką czy ręcznie malowaną szklaną bombką. Przykładów można by mnożyć, gdyż rękodzieło czy tzw. "hand made" jest coraz bardziej popularne i jeśli tylko chcemy mamy na prawdę ogromne pole do popisu.

Gotowanie. Oczywiście jestem świadoma, że nie każdemu sprawia ono przyjemność, ale po pierwsze - nie musimy zostawiać wszystkiego na ostatnią chwilę. Są rzeczy, które można przygotować wcześniej i zamrozić (np. zrazy, farsz do krokietów, bigos), można zamarynować śledzie. Po drugie, nie planujmy nietypowych, skomplikowanych czy wykwintnych dań, bo nie wiemy czy się udadzą, a których przygotowanie zajmie nam bardzo dużo czasu. Po trzecie, umówmy się z rodziną, kto- co przyrządza. Jeżeli każdy przyjdzie z jedna potrawą lista rzeczy "to cook" naprawdę zmaleje. Po czwarte, "kolędujmy". Ja pod tym pojęciem rozumiem odwiedzanie bliskich, przez co także zmniejsza się potrzeba świątecznych przygotowań w domu. I po piąte - nie wariujmy! Zróbmy sobie listę rzeczy do zrobienia i kupienia (nie polecam zakupów weekendowych, jeśli jest możliwość najlepiej udać się na nie w tygodniu).

Tak wygląda moje pojmowanie przygotowań do świąt. Dodam, że aby je "poczuć" :) od tygodnia mamy już udekorowany dom. Migawki poniżej. Wy też kochani cieszcie się magią tych Świąt. Poczujcie ich klimat i czar. Przymknijcie oko na to, co nie wyszło lub czego nie zdążyliście zrobić, a doceńcie chwilę i cieszcie się nią aż ko kolejnego roku. Wesołych Świąt.

Przed nami Wszystkich Świętych i Dzień Zaduszny. Przez wszystkie cmentarze przejdą znowu niezliczone rzesze ludzi. Na grobach zapłoną znicze i pojawią się setki kwiatów. Ten wzruszający obraz jest jednak jakby daleki od codziennej pamięci o zmarłych. Najczęściej przez 364 dni w roku ludzie zajmują się swoimi sprawami, nie pamiętając o rocznicach czy imieninach zmarłych bliskich, natomiast 1 listopada jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki wszyscy przypominają sobie o zmarłych. Całymi rodzinami wychodzą na cmentarze, przynoszą ogromne ilości zniczy i kwiatów. To piękne. Tylko czy pod tymi zewnętrznymi formami pamięci - jak znicze, kwiaty, odwiedziny na cmentarzu - nie kryje się więcej rutyny niż pamięci? 1 listopada - Wszystkich Świętych. Jedyna okazja, by odwiedzić groby bliskich i pomodlić się o ich zbawienie. Szorowanie pomników, które od zeszłego roku wymagają ostrej interwencji oraz kupowanie nowych fasonów zniczy i kwiatów - to tylko część przygotowań. Każdy dba o to, by tego jednego dnia grób zmarłego wyglądał najlepiej, najczyściej i przede wszystkim... najmodniej na całym cmentarzu.

Rozpoczyna się ten gorący okres. Długie kolejki po znicze i kwiaty, by chociaż raz w roku wynagrodzić zmarłemu cały rok zaniedbań. Ja też lubię być oryginalna, nawet na cmentarzu. Dlatego co roku przygotowuję sama wiązanki dla babć i dziadków. Kiedy zrobię je sama wiem, że na pewno druga taka sama się nie powtórzy. Latem wypełniam cmentarne wazony sezonowymi świeżymi kwiatami, a na owe listopadowe oraz następnie na grudniowe święta przygotowuję wiązanki. Jeśli chodzi o kwiaty z przeznaczeniem na cmentarz – nie ma co przesadzać, aby uniknąć kradzieży.

Poniżej efekty pracy.

Pozdrawiam i życzę spokojnych dni pełnych refleksji i wspomnień.

W głowie mnożą mi się pomysły. Ok, jutro zrobię kocyk, wianek na drzwi, pomaluję liście z Panną A., przygotuję dynie do jesiennej kompozycji, może trochę wypielę ogródek z chwastów, a wieczorem skrócę rękawy w tej bluzce Panny A. Ach no i jeszcze chciałam poszukać czegoś na allegro.pl Taaaaa… lista nie ma końca. W pracy plany te krążą mi po głowie, podekscytowana wsiadam o godz. 16 do samochodu i…

.. kiedy wchodzę do domu jest godz. 17, czasem 18. Dzieci rzucają się na mnie i nie puszczają przynajmniej przez godzinę. Czas na kolację, Panna L. robi się marudna, więc pora na kąpanie. Myślę sobie – teraz pójdziecie ładnie spać, bo mama ma parę rzeczy do zrobienia… Godzina 20 – Panna L. nie śpi. Godzina 21 – Panna L. już ledwo widzi na oczy, ale nadal nie śpi. Godzina 22 – Panna L zasypia, przy czym ja razem z nią.

Budzę się rano i myślę „A tyle miałam zrobić!” I znowu frustracja i rozczarowanie. W czym tkwi problem? Jak się przeorganizować, a właściwie zorganizować? Podobno jest to możliwe.

Wprowadzam zasadę „Wszyscy członkowie rodziny są równi” .

•Dzieci. Małe dziecko często wymaga dużo uwagi. Doba wydaje się strasznie krótka. Czas, który możemy poświęcić dla siebie redukuje się do zera, a właściwie go nie ma… A jest jeszcze drugie dziecko, to nieco starsze, Ono też wymaga uwagi i … czasu, a doby nie wydłużymy.

•My. Lena bardzo słabo śpi. Ma 15 m-cy, a praktycznie 1 noc na tydzień normalnie przesypia. Reszta nocy to kilkukrotne wstawanie. Wieczorem z kolei przepychanki z zasypianiem co też idzie jak krew z nosa. Zdarza się też że Ala przychodzi w nocy ze swoją kołdrą i poduchą pod pachą i praktycznie śpiąc pakuje się do nas do środka, a potem zarzuca a to nogą na mnie, a to rękę na tatę…Wszystko to powoduje, że nie mamy czasu dla siebie jako mąż i żona. Mam jednak nadzieję, że ten wariacki okres w końcu minie i sytuacja się unormuje i oprócz dzieci pojawimy się MY.

•Wszyscy. Lena jest jeszcze malutka, a Ala ma okres buntu. Musimy się jednak wszyscy szanować nawzajem i wspierać. Oznacza to dla mnie, że każdy jest w naszym domy odrębna i wyjątkową jednostką. Każdy ma prawo do czegoś „swojego”.

•Chcę = mogę. Posiadanie dzieci i teoretyczny brak wolnego czasu nie powinien ograniczać nas jako ludzi. Mamy swoje pasje, zamiłowania, plany i pragnienia, które aby być szczęśliwym musimy realizować. Inaczej się zatracimy. No tak, ale nie ma na to czasu. Jest. Jeśli go sobie dobrze rozplanujemy.

Tak jak już wspomniałam doby nie da się wydłużyć, ale czas którym dysponujemy możemy lepiej zaplanować. Moje złote rady są dosyć proste, aczkolwiek wymagają samodyscypliny.

1.Wstań wcześniej niż to konieczne (zawsze przed dziećmi) 2.Bądź regularna. Nigdy nie odpuszczaj. (No chyba, że choroba cię dopadnie lub inna zmora powali z nóg) 3.Nie trać czasu na rzeczy, przy których można go zaoszczędzić. 4.Pozwalaj na samodzielność. Mając dzieci nie musimy np., bawiąc się z nimi co do minuty przy nich siedzieć. Zlećmy dziecku np. zbudowanie wieży z klocków, a w tym czasie wstawmy pranie. Nie zbierajmy porozrzucanych lalek/ autek po całym domu, ale dajmy dziecku kosz i niech zbiera zamieniając porządkowanie na jakąś fajną zabawę. 5.Nikt nie mówił, że będzie łatwo. Motywacja. Motywować musimy dzieci, ale nie zapominajmy o automotywacji.

Fajnie jeśli uda się nam trzymać planu, mieć czysty zadbany dom, jeść zdrowo, a przy tym jeszcze miło spędzać czas z dziećmi i móc od czasu do czasu gdzieś wyjść. Pamiętajmy jednak, aby się zbytnio nie spinać. Zasady zasadami, ale nie zawsze wszystko wypali. Jest jesień. Dopadnie nas grypa, dzieci załapią wirusa w szkole/ przedszkolu i zwyczajnie plan pada. Trudno. Nic na siłę. I jeszcze jedna ważna sprawa – nie zarywajcie nocy! Nie sztuką jest rozplanować sobie nasze magiczne 24h co do minuty, bo gdy nie wyśpimy się, będziemy przemęczeni – też nic nie będzie szło tak jak powinno.

PS. Wiecie jak często mam wyrzuty sumienia, że tak szybko poszłam spać? Ale kiedy rano budzę się(o 5:30) wypoczęta (pomimo nocnych pobudek Leny) nie ma już żadnych wyrzutów bo mam energię na kolejne wyzwania.

Odsyłam Was również do raportu z badania przeprowadzonego przez Bebilon "Mama wraca do pracy". Znajdziecie tam ciekawe wzmianki o organizacji czasu przez młode mamy.

Mamy jesień. Szczególnie da się to odczuć o poranku. Chłód, rosa, mokra trawa, mgły i szaruga za oknem. Dzieciom ciężko jest przestawić się na grubsze ubrania. Podkoszulki, skarpety, rajstopy, a przed wyjściem czapki, chusty, kurtki... Przecież dopiero co do ogrodu można było wychodzić w piżamie, w klapkach, a nawet i na boso. "To jest ciasne, niewygodne, ciśnie mnie" - coraz częściej słyszę te slowa rano od Panny A. kiedy nadchodzi pora ubierania się. Aby umilić dzieciom ten jesienno - zimowy okres zrobiłam w weekend szafowy "misz-masz" i stworzyliśmy z Panną A. naszą listę MUST-HAVE ulubionych ale ciepłych rzeczy.

Szafa Panny L.

Szafa Panny A.

Wróciłam!
Urlop = dzieci non stop = padam przed północą, a budząc się rano myślę ile to miałam jeszcze wczoraj zrobić. No, ale cóż, czasem trzeba po prostu odpuścić i nie planować zbyt wiele.

Miałam w planach napisac kilka ciekawych postów, ale nie wyszło, zabrakło szasu, doba okazała się za krótka, tydzień urlopu też.

Dlatego zamiast tych planowanych, stawiam nieplanowane ;)
Odwiedziliśmy przez ostatnie dwa tygodnie kilka fajnych miejsc i  chcę się z Wami podzielić refleksjami.

Przede wszystkim moje No.1 - Hanza Pałac Rulewo.
Wyjątkowe miejsce, wytworne, komfortowe apartamenty, absolutnie fantastyczny park otaczający hotel - do dyspozycji nie tylko dla gości Hotelu, ale dla każdego kto ma ochotę przyjść i delektować się czystą naturą. Do tego fantastyczna restauracja, basen, SPA, park linowy i plac zabaw.

Miejsce jest naprawdę przyjazne dzieciom. Ala swoje pierwsze kroki na trasie linowej dla dzieci stawiała mając 2,5 roku! Lena jest jeszcze rzecz jasna za mała, ale pierwszy raz z nią tu przyjechałam gdy miała 2 tygodnie. Potrzebowałam oddechu, a Panna A. rozrywki. Przyjechaliśmy więc, zaparkowaliśmy, rozłożyliśmy kocyk, i było jakże miło... Tak kochani, w tym miejscy, mimo, że mówimy o wysokiej klasy hotelu nikogo nie dziwi widok ludzi na kocykach czy z koszami piknikowymi w parku hotelowym. Dla mnie super! A co wy o tym myślicie?

Ponadto organizowane są tu różnorodne wydarzenia/ atrakcje, kulinarne, sportowe, dla dzieci, związane z ochroną przyrody, itd. itd. Warto ku temu śledzić hotelowego facebooka.


Dorośli też mogą poszaleć...